Door Gilles de Sitter

Terwijl heel Rotterdam zich tijdens het IFFR verlekkert aan film, kan de jazzliefhebber zijn toevlucht zoeken in de kolkende bigbandklanken en funky accenten van het Jazz Orchestra of the Concertgebouw. De vermaarde bigband presenteert op 24 januari in de Doelen het laatste optreden van hun programma ‘Culture Clash’, dat begint bij de Kansas City Jazz van wijlen Count Basie en eindigt met de gospel en funk van trompettist Jan van Duikeren.

Jan van Duikeren (1975) is als trompettist een veelgevraagde sideman in allerlei jazz- en popbands. Met zijn Special Request Horns, een op maat gesneden blazerssectie voor allerhande begeleidingswerk, speelt hij in bands van Marco Borsato, Caro Emarald en BEEF!. Anders dan veel jazztrompettisten zoekt hij de veelzijdigheid op. “Maar daarin”, zo zegt hij, “schuilt ook een gevaar. Mensen denken dat je een popbandje er wel even bijdoet.”

Geloofwaardigheid en muzikaliteit is daarom een vereiste, vindt Van Duikeren. “De noten moeten wel staan. Altijd. Of ik nu met Borsato, Candy Dulfer, het Jazz Orchestra of mijn eigen band Fingerprint speel” vertelt hij in Hopper Coffee aan de Schiedamse Vest in Rotterdam. “En je moet het samen doen” vervolgt hij. “Ooit bezocht ik een kerkdienst in Haarlem in New York. Twee uur lang werd er gemusiceerd. En wat denk je? Geen ego’s, niks. Iedereen ging uit z’n dak. Die mensen speelden de hele tent naar God. Dat wil ik ook. Dat iedereen de muziek echt voelt.”

Muziek maken doe je samen. Dat weten we. Maar hoe dan precies, dat is een andere vraag. Onder leiding van Henk Meutgeert werd er bij het Jazz Orchestra of the Concertgebouw baanbrekend werk verricht. Meesterlijke arrangementen, gedurfde klanklagen, topspelers uit de eredivisie. Zo schrijven de kranten. Maar het grote succes van het orkest kun je misschien wel het best toeschrijven aan het feit dat er telkens weer nieuwe topsolisten worden uitgenodigd. Solisten die keer op keer de bandleden confronteren met nieuwe genres, arrangementen en stukken.

Improv, bebop en nu dus de swing.

Het album Scribblin’ dat Van Duikeren opnam met het Jazz Orchestra is er eentje met eigentijdse grooves, swingende bob beats en strakke funkaccenten. Veel van de nummers schreef hij onderweg of op tournee.

“Als ik reis, raak ik vaak geïnspireerd. Dan zit ik in de trein of het vliegtuig en gebeuren er onverwachte dingen om mij heen en plopt er ineens een thema in mijn hoofd op. Mijn telefoon is dan mijn notieschrift. Ik zing de melodie in en werk dat later uit. Ik schrijf vanuit mijn gemoedstoestand. Emoties zijn erg belangrijk.”

Jazz Orchestra of the Concertgebouw – 24 januari 2014 in Doelen – Uitverkocht

Check de webstie van Jan van Duikeren voor alle tourdates