Pianist Miguel Rodriguez behoort tot de jonge koplopers in de Nederlandse jazzscene. Op 20 februari presenteert hij zijn nieuwe cd ContraSentido in De Doelen. ‘Het was lastig de nummers in één vorm te gieten.’
Drie vragen aan Miguel Rodriguez
1) Je nieuwe album is een mix tussen jazz, Cubaanse bolero, Spaanse melodieen en improvisaties. Kun je vertellen hoe je tewerk bent gegaan? Wat waren je uitgangspunten?
“Mijn platenlabel Dox Records stelde voor een tweede album op te nemen. Ik heb toen besloten op dezelfde voet als bij de eerste plaat verder te gaan: vibe, band en concept. Het werkproces was lastig. De nummers die ik koos voor de plaat verschilde erg van elkaar. Het leek alsof ze uit verschillende werelden kwamen. De uitdaging voor mij was om die tunes op hun plek te laten vallen binnen dezelfde sound en hetzelfde concept. Ik schreef zelf nieuwe composities, maar je hoort ook jazztunes, traditionele liederen uit Spanje, flamenco en Cubaanse muziek op de nieuwe plaat. Maar het is gelukt. Ik heb fijn samengewerkt met mijn geweldige band en ben blij met het resultaat.”
2) De Spaanse flamencozangeres Maria Marin zingt ook mee op je nieuwe cd. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen? En werkte je al eerder met haar samen?
“Nou, María zingt ook mee op onze eerste cd, dus is ze gewoon onderdeel van de band. Maar het is waar dat ze deze keer een veel groter aandeel heeft op het album. Ik ontmoette haar enkele jaren geleden voor het eerst toen ze naar Nederland kwam om hier te gaan studeren. Ik had via via gehoord dat ze de flamenco kon zingen én dat ze uit Sevilla komt, dus heb ik direct geprobeerd haar in mijn eindexamenband te krijgen. Ik deed toen mijn masters aan het Conservatorium van Amsterdam. Het werkte eigenlijk best wel goed. Maria is een bijzondere zangeres. Ze twijfelt er nooit aan om iets nieuws te proberen of te experimenteren. Ze zingt in eerste instantie flamenco, maar voor onze band heb ik haar dingen laten zingen die niet in de buurt komen van wat ze gewend is te zingen. En dat deed ze geweldig. Ze is een groot talent.”
3) Hoe ben je in het vak terechtgekomen?
“Ik speel de piano al vanaf mijn zevende. Ik heb de basis toen geleerd maar ben na een jaar gestopt. Ik wilde niet meer en mijn ouders vonden het best. Ze hebben mij niet gedwongen om verder te gaan. Ik ben ze daar nog steeds dankbaar voor. Toen ik 15 jaar was heb ik weer les genomen. Dat was een doorslaggevende periode voor mijn muzikale ontwikkeling. Er was geen druk vanuit thuis; ik speelde omdat ik het zelf wilde en omdat ik hield van de muziek.
Toen ontdekte ik de jazz. Op mijn keyboard speelde ik alles na wat ik hoorde en leuk vond. Ik heb toen besloten lessen te nemen in Madrid en ik begon ook met optreden. Economisch gezien ging het goed in Spanje. Ook kleine optredens betaalde prima dus verdiende ik nog geld ook! Ik vond dat het einde, dingen doen die je leuk vindt en er nog voor betaald krijgen ook. Vanaf dat moment heb ik nooit eraan gedacht iets anders te gaan doen. Op mijn eenentwintigste ben ik naar Nederland verhuist om een serieuze jazzopleiding te volgen. Iets wat in Madrid nog steeds niet kan. Maar goed, zo ben ik muzikant geworden.”
Opgroeiend in het multiculturele Madrid kwam jazzpianist Miguel Rodriguez onder meer in aanraking met Latijns-Amerikaanse muziek en flamenco. Na studies aan Nederlandse conservatoria werkte hij met jazzprominenten als Benjamin Herman en Ben van den Dungen. Nu is de tijd rijp voor Rodriguez’ eigen muziek: een mix van improvisatie, flamenco en latin jazz. Zijn shows – met flamencozang en -percussie – zijn spectaculair, niet in de laatste plaats door zijn fantastische pianospel en knappe compositie.
Na zijn debuut in 2013 komt het Spaanse pianowonder Miguel Rodríguez nu met een tweede album ContraSentido. De formatie is gelijk gebleven en toch bevat het album een ander geluid dan het eerste. Waar Miguel Rodríguez meer instrumentale werken bevat, is op ContraSentido een grote rol weggelegd voor de flamenco zang van María Marín. Het geheel bevat nog steeds Miguels herkenbare mix van jazz, Cubaanse bolero, traditionele Spaanse melodieën en improvisatie.
Tijdens het schrijven richtte Miguel zich op het combineren van ‘zijn’ muziek (jazz) en de muziek afkomstig uit zijn geboorteland Spanje. De meeslepende zang is daarvan een duidelijk voorbeeld.
Miguel Rodriguez – toetsen
Luciano Poli – contrabas
Francesco de Rubeis – drums
Miguel Hiroshi – percussie
Maria Marian – flamencozang
